Þórdís Guðmundsdóttir | þriðjudagurinn 8. febrúar 2011

Þetta og hitt

Í sólbaði á Calle Salinas
Í sólbaði á Calle Salinas
« 1 af 10 »
Þessi síðasta vika hefur verið mjög lærdómsrík og gefandi. Hef bara verið mjög dugleg að læra spænskuna mína og er dugleg að læra heima, eitt orð á dag kemur talandanum í lag.
Um helgina vorum við í helgarferð alveg óvænt, okkur var boðið í mat hjá Helgu og Gumma á föstudagskvöldi með Palla og Öddu sem voru að fara heim daginn eftir. Og það var svo gaman að þeir kallarnir ákváðu að við yrðum tvær nætur, allt í lagi ég var með tannbustann og auka nærbuxur, er þá ekki allt klárt.???? Þeir voru að dunda við að taka upp sundlaugardæluna og við Helga röltum á markaðinn svo fórum við út að borða um kvöldið, góðan mat og tilheyrandi og skemmtum okkur bara vel, alltaf svo gaman þegar eitthvað óvænt kemur uppá.
Á sunnudaginn fórum við Dúddi svo á Medival Market hér í Orhiuela, en þetta er svona miðalda markaður, einn sá stærsti á Spáni, þar eru auðvitað fullt af söluborðum sem selja allt mögulegt sem fólk er sjálf að búa til og líkt eftir gömlum munum og öðru einnig mikið af allskonar te og krydd borðum eins sápu og allavega kremum. Svo auðvitað allar sýningarnar sem þeir halda skylmast og nefndu það bara.
Þegar við vorum þarna um tvöleytið á sunnudegi, voru allir að fara að borða og nóg var af slíku þarna, allavega matsölutjöld með allavega mat og góðgæti. Við vorum því miður á vitlausum tíma þarna í matartíma en þarna er ábyggilega mikið fjör þegar fer að líða á daginn. Dúddi minn var bara búinn að koma sér upp flensu og liggur alveg bakk núna, eins og honum er einum lagið.
Skrítið að hitta einhvern hérna sem þekkir mann og kallar nafnið manns úti á götu hér í þessu milljónalandi og það spánverji.
Við vorum að koma labbandi frá að leggja bílnum og labba á markaðinn, þá hittum við konu með hund, en þær eru nú ansi margar hérna svo við héldum bara áfram, þá er alltí einu kallað Thordis ég hrökk við og leit til baka þá stóð þar spænskukennarinn minn í göngutúr með hundinn sinn. Svo við spjölluðum aðeins og hún sýndi okkur hvert við ættum að labba, en hún býr í Orhiuela og var búinn að setja okkur verkefni fyrir næsta tíma um þennan markað. Svo þetta var ansi óvænt að hitta hana, mjög fín stúlka, ógift 34 ára og heitir Sylvia.
Ég var í skólanum í dag og gekk bara vel að segja frá markaðnum. Þegar tíminn var búinn þá þurfti ég að skeppa í búð til að sækja eitt og annað fyrir veikan mann sem beið einn heima. Þegar ég svo kem að borðinu og ætla að fara að borga er enginn peningur í buddunni og ég galvösk gríp kreditkortið og ætla að borga með því, stúlkan rennir kortinu í og biður um pinnúmer og búbb!!!!!!! ég man það bara aldrei, síminn heima þar sem það er geymt og ég stóð þarna eins og asni og gat ekkert sagt nema á ensku, fullt af fólki í röðinni. Bað stúkluna að geyma fyrir mig vöruna og svo hljóp ég í bankann til að sækja pening á debetkortið. Mér er bara fyrirmunað að muna þetta helv. pin. Hvernig á gamall heili að geta munað allar þessar tölur og stafi sem þarf að nota í dag við allt, eins og þið vitið. Lífið er skrítið orðið með öllum þessum pinnúmerum allavega fyrir mig. Svo núna geymi ég kreditkortið bara heima og nota það bara við miklar upphæðir.
Guð gefi ykkur góða og skemmtilega daga.