Hornstrandir leita á hugan reglulega hjá mér. Þangað hef ég ekki farið mjög oft, 4 sinnum, á 5 árum. En það er nú kannski bara hellingur, þar sem þetta er ekki auðfarið. En það er alltaf jafn gaman að koma þarna og njóta náttúrunnar eins og hún gerist sem hráust, en samt svo full af lífi. Þarna kemst maður í einhverja snertingu við náttúruna, sem er aðeins hægt á fáum stöðum í nútíma lífi. Þetta er draumastaður ljósmyndarans og náttúruunnandans. Þarna getur maður gengið með refum og flogið með fuglum, eða svona næstum því. 

Meira

Hvað getur maður sagt, þegar Spessi á í hlut? Ansi margt myndi ég segja, því hann hefur verið mitt uppáhald frá því ég fór að fikta við þetta upp úr 1996. Spessi er ísfirðingur eins og ég og var hann að láta sjá sig fyrir vestan af og til á þessum tíma, til að gera verkin Hetjur og Hetjur II. Ég grenjaði mig inn á að aðstoða hann í að gera Hetjur II og lærði heilann helling á því. Fékk hann svo til að koma vestur og smíða með mér myrkrakompu, eða semja hvernig hún var sett upp, þetta var í Hlíðarskjóli, á gamla leikskólanum mínum. Svo hélt hann námskeið í kompunni, þetta voru gullaldartímar í minni ljósmyndun.

 

Það sem ég kann best við verk Spessa, er að þau eru heiðarleg, flott sýn á veruleikann eins og hann er, ekkert meira, ekkert minna. Svo kann hann að stuða áhorfandann með sínum eigin aðferðum. Fer alltaf sínar leiðir og er engum líkur. Það gerir enginn portrett eins og hann.

 

Kíkið á vef Spessa, þar eru margar gersemar.

Ég skrapp suður í gær. Ætlaði upphaflega að nota ferðina til þess að kíkja á 2 ljósmyndara, þá Spessa og Magnús Andersen. Kíkti á Spessa og vorum við í stuði til að búa til mynd og fórum í að panna meistarann, en hann á ofurtöff Harley Davidson. Myndin sem fylgir er ein af þeim sem við tókum. Svo fórum við Spessi yfir nýju flössin mín, hann kenndi mér aðeins á þetta, en mig vantaði smá upplýsingar, þar sem ég haf aldrei notað þessa gerð flassa áður. Alltaf gott að kíkja á Spessa og blaðra um hitt og þetta.

 

Náði aldrei að kíkja á Magnús, dagurinn hvarf á 0-einni!

 

 

 

 

 

Svo er það hann Húlíó, Jón Júlíus Þórisson, gamall vinur minn frá Ísafirði. Hann tók rúnt hingað uppeftir fyrir 2 vikum og höfðum við ekki hist mikið undanfarin ár. Ég kíkti svo á hann í gær og hjálpaði hann mér að gera við bílinn minn, sem var eitthvað farinn að hiksta. Tókum líka á þetta hádegisburger og hittumst svo aftur til að klára að gera við bílinn minn, um kvöldið. Ákváðum að negla einu umhverfisportretti á hann og nota nýju ljósin, með hjólinu hans, og bílnum mínum. Þarna stendur hann við hornið sitt á verkstæðinu, en hann er einnig mótorhjólaviðgerðarmaður. Hann vinnur hjá Honda umboðinu.

 

Það blundar í mér mótormonster, sem þarf að fara að næra, annars verður Gústi gúgú...

 

Smellið á myndirnar til að sjá stærri :)